Coronavoorspellingen #5 : de stap tussen lockdown en vrijheid

Eindelijk wat goed nieuws uit België. Het ziet er naar uit dat de lockdown zijn werk doet en dat we de eerste golf van COVID-19 aan het klein krijgen zijn. Het tijdelijk opofferen van alle vormen van sociale ontmoeting werpt haar vruchten af. Ook een hele hoop andere landen zetten stilaan bemoedigende resultaten neer.

Het is alleen maar menselijk dat dit succes ons doet dromen van de tijd na de lockdown. Maar naast dromen hebben we ook realisme nodig.

Het Spaanse festival Primavera Sound stelde vol goede moed haar editie uit van mei naar augustus. Dat op het einde van de zomer tienduizenden festivalgangers terug zullen kunnen afzakken naar Barcelona om daar schouder aan schouder in dichte drommen te gaan dansen , lijkt op dit moment op z’n minst gezegd een onmogelijke gedachte. Deze zomer wordt er wellicht eentje zonder festivals. We weten het allemaal, we durven het alleen nog niet hardop zeggen.

Een verstoord najaar

En tenzij er een onverhoopt mirakel uit de lucht valt, zal ook het concertnajaar niet zijn wat het vroeger was. Onze massale nationale inspanningen om de besmettingscurve af te vlakken zullen het dodental gevoelig verlaagd hebben, maar ze hebben meteen de duur van de pandemie ook verlengd. Ook dàt is flattening the curve. Platter in aantal simultane besmettingen, langer in de tijd.

Ik schreef eerder al dat er geen bevrijdingsfeest zal komen waarbij de lockdown-maatregelen allemaal tegelijk zullen afgeschaft worden. We zullen geleidelijk afbouwen en die afbouw zal niet rond zijn in de zomer en het najaar.

Tussen lockdown en volledige vrijheid zit dus nog een overgangsperiode. En het is in die periode dat de kunsten- en eventsector terug aan zet is. Omdat het van nationaal belang is dat sociale activiteiten op een veilige manier kunnen verlopen. Feestjes tot het einde der dagen verbieden is onmogelijk, maar onmiddellijk terugkeren naar massa-bijeenkomsten ook.

Welke nieuwe ideeën kunnen we dan bedenken om de afbouwperiode in te vullen?

• Kunnen we overplays organiseren waarbij bijvoorbeeld 100 mensen naar een concert kunnen gaan kijken in een zaal van 500 man?
• Kunnen we gemengde vormen opzetten waarbij een deel van het publiek live een voorstelling bijwoont en een deel online? En hoe organiseren we de prijszetting daarrond?
• Kunnen we rondreizende zomerfestivals opzetten voor buurten? Drie shows per dag, telkens voor bijvoorbeeld 150 mensen?
• Kunnen we outdoor dansfeestjes aanbieden waar social distancing gegarandeerd is?

Straks gebeurt er iets heel bijzonders. We moeten namelijk geleidelijk aan elkaar terug leren ontmoeten, al was het maar om uiteindelijk toch die herd immunity te bereiken. De kunsten- en eventsector kan een bijzondere rol oppakken in het geleidelijk aan weer samenbrengen van mensen. We zijn daartoe dé specialisten en partners voor de overheid en gemeenschap. Dat gevoel van nutteloosheid waar we vandaag mee worstelen, is dan meteen ook van de baan.